foto1
foto1
foto1
foto1
foto1
Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali - św. Jan Paweł II

Szkoła Podstawowa nr 4 im Jana Pawła II

w Łańcucie, ul. Kochanowskiego 6, 37-100 Łańcut

      Ustalenie dokładnej daty powstania szkoły na Podzwierzyńcu jest niemożliwe, gdyż na skutek zawirowań historii nie zachowały się żadne dokumenty potwierdzające ten fakt. Niezwykle cenne źródło informacji - kronika prowadzona od początku istnienia placówki została zniszczona w czasie II wojny  światowej. Na szczęście niektóre fakty z początkowego okresu funkcjonowania szkoły udało się zrekonstruować na podstawie wspomnień Antoniego Szylera i Romana Frączka, wedle których do końca XIX wieku w ówczesnej wsi Podzwierzyniec nie było placówki oświatowej, a dzieci tylko nielicznych gospodarzy pobierały naukę w pobliskim Łańcucie. Z inicjatywy wójta Michała Piekarza około 1900 roku Rada Gminy podjęła decyzję o utworzeniu własnej placówki edukacyjnej. Gmina nie posiadała jednak funduszy na budowę nowych obiektów, dlatego środki uzyskane ze sprzedaży części pastwiska gminnego przeznaczono na zakup dużego, drewnianego domu z półhektarową działką. W wyremontowanym budynku rozpoczęła funkcjonowanie jednoklasowa szkoła ludowa, w której znajdowały się sala lekcyjna i mieszkanie dla nauczyciela. Cykl nauki trwał 4 lata i odbywał się w systemie klas łączonych. Do placówki uczęszczało przeciętnie dwadzieścioro - trzydzieścioro uczniów. Pierwszym nauczycielem, a zarazem kierownikiem szkoły był Stanisław Kuziara. W 1914 roku, z chwilą wybuchu I wojny światowej, Kuziara został powołany do wojska, a jego miejsce zajęła Izabela Szusł. Po zakończeniu wojny Kuziara na nowo objął stanowisko kierownika. W 1923 przydzielono mu do  pomocy drugiego nauczyciela - Janinę Ląd. Wynajęto wtedy drugą salę lekcyjną i podniesiono stopień organizacji szkoły do dwuklasowej z sześcioletnim okresem nauczania.

      W 1926 roku w wyniku zmian administracyjnych Podzwierzyniec włączono do Łańcuta jako nową dzielnicę miasta. Wówczas na skutek starań  kierownika  szkoły i miejscowej społeczności podjęto decyzję o budowie nowej szkoły. Aby pozyskać niezbędne środki, sprzedano grunty będące własnością dotychczasowej gminy i w 1928 roku rozpoczęto budowę jednopiętrowego budynku przy obecnej ulicy Kochanowskiego. W 1930 roku uczniowie rozpoczęli naukę w jeszcze nie całkiem wykończonym budynku. Składał się on z dwóch klasopracowni, kancelarii i holu na parterze oraz mieszkania dla kierownika szkoły na piętrze. W następnym roku oddano do użytku kolejne dwie pracownie i salę rekreacyjną.
Od 1932 roku, po śmierci Stanisława Kuziary, kierownikiem szkoły został Antoni Wawrzaszek, który był przewodniczącym Oddziału Powiatowego Związku Nauczycielstwa Polskiego. Drugim nauczycielem nadal była Janina Ląd. Utworzono wówczas klasę piątą.

      Po wybuchu II wojny światowej władze okupacyjne ograniczyły zakres działalności szkoły do nauczania podstawowych przedmiotów w zakresie elementarnym. Nauka  odbywała  się z przerwami, gdyż w budynku kilkakrotnie stacjonowały wojska niemieckie. W tym czasie zlikwidowano bibliotekę, zbiór map, szereg pomocy naukowych oraz część dokumentacji szkolnej,  między  innymi  kronikę prowadzoną od początku istnienia placówki. Ówczesny kierownik Antoni  Wawrzaszek  i  jego  córka  Maria  brali czynny udział w szeroko zakrojonej akcji tajnego nauczania. Naukę w szkole wznowiono dopiero we wrześniu 1944 roku, a cztery lata później podniesiono stopień organizacji placówki do siedmioklasowej i przydzielono czwartego nauczyciela – Marię Sowę.

      W 1949 roku nowym kierownikiem szkoły została Janina Wawrzylek. Po dwóch latach jej obowiązki przejęła Janina Ląd, a w 1954 wspomniana już córka Antoniego Wawrzaszka - Maria Kubler, która rozpoczęła starania o powiększenie boiska szkolnego. W 1957 roku kierownictwo szkoły powierzono Jadwidze Morończyk. Sytuacja lokalowa placówki była w tym okresie bardzo trudna. Jednopiętrowy budynek nie był w stanie pomieścić wszystkich uczniów, dlatego też nauka odbywała się na dwie zmiany. Dotkliwie odczuwano również brak urządzeń  wodociągowych i kanalizacyjnych oraz sali gimnastycznej.

      W 1960 roku kolejnym kierownikiem został Stanisław Regner, który stanął na czele nowo powołanego Komitetu Rozbudowy Szkoły. Rozpoczęto wówczas starania o pozyskanie funduszy potrzebnych do rozbudowy placówki. Działania komitetu zakończyły się powodzeniem i wiosną 1967 roku dzięki ofiarności mieszkańców przystąpiono do realizacji zaplanowanych prac. 31 sierpnia 1968 roku odbyło się uroczyste otwarcie nowej szkoły, po czym przystąpiono do remontu starego lokalu. W 1970 roku połączono oba budynki, które tworzyły odtąd jednolitą całość.

      W 1982 roku dyrektorem szkoły został Józef Mermer, który rozpoczął starania o kolejną rozbudowę placówki. Było to konieczne ze względu na wybudowane na Podzwierzyńcu osiedle mieszkaniowe i tym samym wzrastający napływ uczniów. Jednak brak środków nie pozwolił na zrealizowanie tego zamierzenia.

      Przed starym problemem stanął w 1987 roku nowy dyrektor Jan Flejszar. Liczba uczniów zbliżyła się do 600, a trudności ekonomiczne związane z transformacją ustrojową i ubożeniem społeczeństwa wydawały się nie do pokonania. Jednak dyrektorowi udało się przezwyciężyć trudności i w 1990 roku rozpoczęto budowę. Zaplanowano, że w nowym budynku, o kubaturze odpowiadającej już istniejącemu, będzie znajdować się 16 klasopracowni i jedna nieduża zastępcza sala gimnastyczna. Fundamenty pod nową część szkoły zostały wykonane w czynie społecznym przez rodziców, nauczycieli, przy udziale okolicznych zakładów pracy, a także samorządu miasta. Również ksiądz Czesław Lech, proboszcz miejscowej parafii, zachęcał mieszkańców Podzwierzyńca do pomocy przy budowie szkoły. Prace przy wznoszeniu nowego budynku prowadzone były systemem gospodarczym, czyli poprzez angażowanie bezrobotnych w ramach tzw. prac interwencyjnych i publicznych. Dyrektor szkoły, współpracując ściśle z kierownikiem robót Wacławem Strzałbą, był odpowiedzialny za organizację całego procesu inwestycyjnego. Uroczyste oddanie budynku nastąpiło 1 września 1997 roku i rozpoczęło się mszą święta, którą odprawił ks. biskup Stefan Moskwa. Poświęcił sztandar i nadał szkole imię Jana Pawła II. Równolegle do prac prowadzonych przy budowie i urządzaniu nowej części szkoły trwał remont starego budynku. Do najważniejszych zadań, jakie zrealizował dyrektor Jan Flejszar, należy zaliczyć budowę szatni dla uczniów, wykonanie nowej linii zasilającej, ogrodzenie  całego obiektu, remont instalacji oświetlenia wewnętrznego oraz instalacji wodno-kanalizacyjnej, zastąpienie kotłowni węglowej nowo wybudowaną kotłownią gazową, a także modernizacja biblioteki oraz stołówki, dzięki czemu możliwe było wydawanie w tamtym czasie nawet do 250 obiadów dziennie.

      W związku z reformą szkolną wprowadzoną w 1999 roku nastąpiła zmiana organizacji placówki, na skutek której wyodrębniono 6-letnią szkołę podstawową oraz 3-letnie gimnazjum. Dotychczasowemu  dyrektorowi  szkoły  powierzono  organizację  Publicznego  Gimnazjum nr 2 w Łańcucie. Konkurs na dyrektora Szkoły Podstawowej nr 4 wygrał Zdzisław Gaweł, który sprawował tę funkcję do dnia 31 sierpnia 2009 roku.  1 września 2008 roku na emeryturę przeszedł dyrektor Jana Flejszar, a jego obowiązki przejęła Anna Jęczalik-Jabłońska. września  2009 roku  nastąpiło połączenie dwóch wspomnianych placówek w Zespół Szkół Nr 1 w Łańcucie, którego dyrektorem została Anna Jęczalik-Jabłońska, a wicedyrektorem Halina Wilk. Na przełomie lat 2014 i 2015 przy Zespole Szkół nr 1 w Łańcucie rozpoczęła się budowa hali sportowej oddanej do użytku jesienią 2016 roku. Kolejna reorganizacja szkoły nastąpiła w związku z reformą edukacji z 2017 roku, kiedy to rozpoczął się proces wygaszania gimnazjum. Od tego momentu znowu niezależnie funkcjonuje ośmioletnia Szkoła Podstawowa nr 4 im. Jana Pawła II w Łańcucie. W 2018 roku została wyremontowana najstarsza cześć szkoły (tzw. mieszkaniówka), w której urządzono nowoczesną, dwupoziomową świetlicę. Obecnie na bazę dydaktyczną szkoły składają się kompleks dwóch jednopiętrowych budynków oraz przyległe do nich sala gimnastyczna, hala sportowa, przewiązka oraz szatnia. Budynki otaczają przestronne podwórka i tereny zielone oraz boiska do piłki nożnej i koszykowej o łącznej powierzchni 746 m2. Ogółem budynki mają kubaturę 28274,32m3

Wygląd szkoły przed przebudową w latach 60.

Wygląd szkoły w latach 90. XX wieku

Aktualny wygląd szkoły

 

Copyright © 2024 Szkoła Podstawowa nr 4 w Łańcucie Rights Reserved.